καλόνυμφος

καλόνυμφος, -ον (Μ)

το θηλ. ως ουσ. η καλόνυμφος

καλή, ωραία νύφη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο)-* + -νυμφος (< νύμφη), πρβλ. μελλό-νυμφος, νεό-νυμφος].